Stop przemocy!

Witajcie!

Może część Was mnie kojarzy, może nie, ale i tak się przedstawię. Tak więc jestem Sara, na Stardoll ukrywam się pod nickiem Sarcia1236 i dzięki Dominice mam szansę coś dla Was napisać. :) Będę się zajmować działem "Dyskusje" i liczę, że się Wam będzie dobrze czytało moje artykuły i będziecie je na bieżąco komentować. 
Nie przedłużając - zapraszam do lektury! :)

Dziś chcę poruszyć temat, który dotyczy każdego z nas, ale nie każdy na ten temat chce rozmawiać. Mianowicie przemoc w szkole. Są dwa rodzaje przemocy z którymi możemy się spotkać codziennie, 
a często nie zauważamy, że inna osoba cierpi. Albo nie chcemy zauważać. 
Zobaczmy jak pojęcie "przemoc" wyjaśnia Wikipedia:

Przemoc – wywieranie wpływu na proces myślowy, zachowanie lub stan fizyczny osoby pomimo braku przyzwolenia tej osoby na taki wpływ, przy czym wyróżnia się dwa zjawiska: 
przemoc psychiczną i przemoc fizyczną.

Zacznę może od tej pierwszej - przemoc psychiczna.

* Przemoc psychiczna to wywieranie wpływu na proces myślowy, zachowanie lub stan fizyczny osoby pomimo braku jej przyzwolenia przy użyciu środków komunikacji interpersonalnej. Typowymi środkami przemocy psychicznej są groźba, krzyczenie na kogoś, inwektywa, straszenie i molestowanie psychiczne.

Powiedzcie, ile razy byliście świadkami, jak kogoś gnębiono w ten sposób w szkole? Wyzywano z powodu wyglądu, wyznania, własnego, innego zdania, obelgi rzucane na prawo i lewo. Podam Wam przykład z mojego życia: mam w klasie koleżankę, która doszła do nas rok temu. I od tego roku nie ma ani jednego znajomego, bądź znajomej. Dlaczego? Cała szkoła z niej się nabija. A zaczęło się od małej, niewinnej kłótni. Ania (imiona przypadkowe) jest znana w całej placówce edukacyjnej. Kiedy się pokłóciła z Pauliną, która była nowa w szkole rozpowiedziała WSZYSTKIM, jaka to Paula nie jest. Co tydzień inny facet, że ponoć była w ciąży, że gruba 

i brzydka, nic nie potrafi. Afera się tak rozkręciła, że Paulina nie mogła spokojnie przejść przez korytarz, bo każdy dosłownie pluł w jej stronę. Dziewczyna płakała na każdej przerwie w toalecie, bo tylko tam miała spokój. Mi jej było strasznie żal i postanowiłam się za nią wstawić, trochę pomóc. I jak ją już poznałam okazała się bardzo fajną i sympatyczną dziewczyną. Na prawdę. Wtedy zobaczyłam jej ręce. To było coś okropnego. Całe były w ranach, niektóre jeszcze świeże. Zapytałam dlaczego. "Nie radzę sobie z tym wszystkim. W domu źle, do tego mi w szkole wszyscy dokuczają. A ja im nic przecież nie zrobiłam. Chcę umrzeć." Słuchajcie, poryczałam się. Wyszłam z nią z toalety i wszyscy byli zdziwieni, bo "kluska" ma koleżankę. Ania wtedy do nas podeszła i powiedziała: "co ty robisz z tym nieudacznikiem?" Ja jej odpowiedziałam co sądzę o tym co robi, co robią wszyscy Paulinie. Później namówiłam ją na rozmowę z szklonym pedagogiem i wychowawcą. Chciałam jej pomóc jak tylko mogłam. I to zrobiłam - udało się. Paula teraz ma spokój, ale ludzie są do niej uprzedzeni  i niechętnie z nią rozmawiają. A to na prawdę wspaniała dziewczyna. I przykro mi, że ludzie się tak zachowują. Jaki z tego morał? Warto się za kimś wstawić, nawet jeśli wszyscy są przeciwko niemu. 
Mieć na tyle odwagi. Ja nie chcę myśleć co by się stało, gdyby Paulinę nękano do dziś... 

A Wy? Jak postępujecie widząc, że ktoś jest krzywdzony przez innych? 
Staracie się mu pomóc, czy idziecie ślepo za tłumem łapczywych na "słabszych"?

Przemoc fizyczna to wywieranie wpływu na proces myślowy, zachowanie lub 
stan fizyczny osoby pomimo braku jej przyzwolenia przy użyciu siły fizycznej.

No tak, przemoc fizyczna. Tego typu przemocy w polskich szkołach jest zdecydowanie mniej. Ja osobiście nie byłam świadkiem takich zdarzeń - może i lepiej, ale raz w mojej szkole coś takiego się zdarzyło. Podzielę się z Wami tym, co wiem. Na Bartka (znów przypadkowe imię) po szkole rzuciło się kilku innych chłopców. I może by to było "normalne", bo chłopcy często się wygłupiają między sobą, ale to co się stało normalne nie było. Bartek nie zdążył odejść od szkoły na dwieście metrów, a już został brutalnie pobity. Chłopak nie miał najmniejszych szans z pięcioma, starszymi "kolegami" ze szkoły. Wylądował w szpitalu. Spędził w nim prawie dwa tygodnie, bo odniósł poważne obrażenia. Jego rodzina doniosła oczywiście o zaistniałej sytuacji na policję, ale szczerze - to nic nie dało. Dlaczego? Wszyscy powołani świadkowie zeznali, że albo nic nie widzieli, albo nie wiedzą o co chodzi, albo, że Bartek sobie coś wymyślił. I teraz przychodzi mi do głowy tylko jedno pytanie. Dlaczego? Przecież każdy w sytuacji Bartka na pewno by chciał, aby osoby które go skrzywdziły poniosły za to odpowiedzialność. Nie po to, by się zemścić, ale po to, by nikt inny nie został ofiarą tych ludzi.



Nie rozumiem takiego zachowania i nie rozumiem jak można być tak podłym. Oczywiście w Polsce jest wiele organizacji zapobiegających takim zdarzeniom i pomagającym poszkodowanym, ale ja uważam, że zniszczonej psychiki nikt nie będzie w stanie komuś "naprawić", jeśli ta osoba sama sobie nie poradzi. A bywa trudno.
I na koniec cytat:
"Tam, gdzie jest niesprawiedliwość, gdzie jest przemoc, załamanie, nienawiść, nieszanowanie ludzkiej godności, tam brakuje miejsca na miłość, tam brakuje miejsca na serce, na bezinteresowność, na wyrzeczenia"

~ ks. Jerzy Popiełuszko

A wy co myślicie o dręczycielach?

Byliście świadkami przemocy w Waszej szkole?

Wstawiliście się już za kimś?

A może sami doświadczacie takich rzeczy?

Piszcie!